کد مطلب:34603 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اعتقادات

بقاي شخصيت در قيامت به چه معني است؟ و آيا در قرآن به آن تصريح شده است؟

اگر چه ما لفظي در قرآن نمي توانيم پيدا كنيم به اين تعبير كه: ايها الناس! شخصيت شما در قيامت باقي است، ولي همه تعليمات در مسأله قيامت بر اساس همان بقاي شخصيت است؛ يعني همه صحبت اين است كه شما كه در اين دنيا هستيد و كار نيك يا كار بد مي كنيد، همين شما در نزد پروردگار محشور خواهيد شد و همين شما به پاداش اعمال نيك خودتان خواهيد رسيد و همين شما هستيد كه كيفر اعمال بد خودتان را مي بينيد. پس يك اتصال و پيوستگي و بلكه بالاتر از اتصال و پيوستگي، يك وحدت و يگانگي است ميان آن كسي كه در دنيا مرتكب اعمالي مي‎شود، زندگي مي‎كند و نوعي اعمال را مرتكب مي‎شود و همان شخص كه در قيامت پاداش ياكيفر اعمال خودش را دريافت مي‎كند؛ وحدت شخصي است و وحدت نوعي يا مثلاً، ارتباط نسلي كافي نيست، چون اگر بنا بشود من در دنياباشم و زندگي كنم و بعد آن كه در قيامت محشور مي‎شود يك موجودي باشد كه حداكثر از نسل من است و [بگويند] تو [محشور مي شوي] ولي مقصود اين است كه نوع تو، فرزندي از فرزندان تو مي آيد، اين غير از آن چيزي است كه قرآن تعليم كرده است. مسلماً من در حالي كه خودم هستم و بچه ام هم هست، من يك شخص و يك شخصيت و يك فردم و يك مسؤوليت ديگر دارم و بچه من شخص ديگر و فرد ديگر است و مسؤوليت ديگر دارد و اگر پاداش عمل من را به بچه من بدهند، اين بر خلاف اصول عدل به يك اعتبار يا بگوييم [بر خلاف] فضل خواهد بود و مخصوصاً اگر بخواهند كيفر عمل من را به او بدهند، باز من را كيفر نكرده اند و بسا هست كه نسبت به او هم ظلم تلقي شود. به هر حال، قطع نظر از اينكه مسأله از نظر عدل و ظلم چه شكلي پيدا مي كند، چون بحث ما روي تعليمات اديان است، آنچه كه در اديان و بالاخص در قرآن آمده است بدون شك و شبهه اين است كه عين همين شخص در قيامت محفوظ است و همين شخص محشور مي‎شود.

---

مجموعه آثار شهيد مطهري ج4 - معاد
شهيد مطهري